Wydaje się, że epoka mistrzów o wybitnych indywidualnościach, epoka nie­wielkich, lecz sławnych szkół, minęła w ju-jitsu bezpowrotnie. Tu i ówdzie poja­wiają się jeszcze próby syntezowania i opracowywania nowych technik, ale co­raz częściej przedsięwzięcia te są chwytami reklamowymi albo też wynik jest przysłowiową myszką, którą z wielkim stękaniem urodziła góra. W dawniej­szych czasach poświęcenie całego życia na doskonalenie sztuki miało zarówno sens moralny, filozoficzny jak i ekonomiczny – dziś stoi on pod znakiem zapyta­nia. W skomercjalizowanym świecie współczesnym łiczą się tylko te przedsięw­zięcia, które organizatorom i wykonawcom zapewnią duże zyski. Szansa dla wielu sztuk walki tkwi w przekształceniu ich w dyscypliny sportowe, ale – mó­wiąc szczerze – to nie jest już to samo. Zresztą ju-jitsu ma niesłychanie potężną konkurencję, jaką jest judo-sport olimpijski, względnie dobrze znany, finanso­wany przez organizacje państwowe i międzynarodowe federacje. Nieliczni entu­zjaści podkreślają jeszcze pozatechniczne walory ju-jitsu, ale żeby wartości te zdobyć, najpierw trzeba wykonać długotrwałą, cierpliwą i ciężką pracę, więk­szość zaś ludzi we współczesnym świecie wypatruje szczęścia w „lekkiej robocie za ciężkie pieniądze”. Jeśli nawet szanuje się pracę, to raczej jako środek wiodą­cy do celu, a nie cel sam w sobie. Lecz w tym właśnie tkwią pewne nadzieje.

Artur Bobrowski

Witaj na moim serwisie znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji dotyczących prowadzenia aktywnego trybu życia, sportu i zdrowej diety. Na co dzień pracuje jako trener personalny dlatego wpisy są z mojej wiedzy i doświadczenia!